تقدیم به دوستان نازنینم--امیر--و کریم
باچهره افروخته گل را مشکن
افروخته رخ مرو تو د گر به چمن
گل را تو دگر خجل مکن ای مه من
مشکن به چمن ای مه من قدر سمن
خاصیت د ترمینان از پروفسور دکتر هشترودی
باچهره افروخته گل را مشکن
افروخته رخ مرو تو د گر به چمن گل را تو دگر خجل مکن ای مه من مشکن به چمن ای مه من قدر سمن خاصیت د ترمینان از پروفسور دکتر هشترودی |
| پس از مرگ |
| نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد |
| نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت |
| ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد |
| گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش |
| و او یکریز و پی در پی |
| دم خویش را بر گلویم سخت بفشارد |
| و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد |
| بدین سان بشکند در من |
| سکوت مرگبارم را |